சுந்தரபாண்டியன் - விமர்சனம்

பாஸ் (எ) பாஸ்கரன் படத்திற்கு பின் திரையரங்கமே சிரித்து ரசித்த படம் சுந்தரபாண்டியன் என்பதில் மாற்று கருத்து இருக்க வாய்ப்பே இருக்காது என நம்புகிறேன்.

மதுரையை பின்னனியாக கொண்டு இரு கிராமங்களுக்கு இடையேயான நட்பு, காதல் & துரோகம் என கதை நகர்கிறது. இது சசிகுமார் & கோ'விற்கு புதியதில்லை என்றாலும் கதை சொல்லப்பட்ட விதங்களிலும் (திரைக்கதை) மற்றும் கதாபாத்திரங்களின் தேர்வாலும் சுந்தரபாண்டியன் வெற்றி அடையும் என்பதில் எந்த வித ஐயமும் இல்லை.

இதுவரை சசிகுமாரை இயல்பான அறிமுகத்தோடு பார்த்து பழகிய நமக்கு அதிர்ச்சியூட்டும் விதமாக மாஸ் ஓபனிங் ஒரு பாடலுடன் அமைத்திருக்கிறார் இயக்குனர் பிரபாகர், சசிகுமாரின் முந்தய படங்களில் உள்ள அதே மேனரிசம் கை சட்டையை மடித்து விடுவது, தலையை கோதுவது & அசட்டுச் சிரிப்பு தொடர்கிறது இவையனைத்தும் சற்றே அலுப்பை தந்தாலும் ரசிக்க முடிந்தது. சசிகுமாரின் காஸ்டியூம் அருமை. எப்போதும் போல தன் வேலையை செவ்வனே செய்து முடித்திருக்கிறார் சசிகுமார்.

கதாநாயகி லக்ஷ்மி மேனன், பெரிய கண்கள் பெரிய உதடு என மைனாவின் இளைய சகோதரி போல உள்ளார். நல்ல நடிப்பு திறனை வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார் உதாரணமாக சில காட்சிகளில் கண்கள் மட்டுமே நடிக்க வேண்டிய இடங்களில் அசத்தி இருக்கிறார். கேரளத்து பைங்கிளிக்கு நல்ல எதிர்காலம் இருக்கிறது.

'வெண்நிலா கபடி குழு' பரோட்டா புகழ் சூரி மற்றும் சசிகுமார் காமெடி சரவெடிகள்.

கதாநாயகன் மற்றும் கதாநாயகி அப்பா கதாபாத்திரங்கள் மிக எதார்த்தமாகவும் கண்ணியமாகவும் சித்தரித்துள்ளார், இருவருக்குமிடையேயான சந்திப்பும் கூட மிக நேர்த்தியாக கையாண்டு இருக்கிறார் இயக்குனர் பிரபாகர்.

இசையமைப்பாளர் ரகுநாதனுக்கு முதல் படம் போலும் சசிகுமாரின் பழைய படங்களின் BGM ஆங்காங்கே கேட்கிறது. பாடல்களுக்கு முக்கியத்துவம் இல்லாத படம் என்பதால் பாடல்கள் சுமார் தான்.

பிரேம்குமாரின் ஒளிப்பதிவு பளீச்.

சுந்தரபாண்டியனின் திரைக்கதை, வசனம், இயக்கம் பிரபாகரனுக்கு மிகப் பெரிய வரவேற்பைத் தரும்.

மொத்தத்தில் சுந்தரபாண்டியன் OLD WINE IN A NEW GLASS WITH DIFFERENT TASTE

என்றும் அன்புடன்
ரவிக்குமார்
Twitter: @ravi_2kpp